Zandduinen beklimmen

Hallo allemaal!

Soms heb je ergens een beeld van en komt dat niet overeen met de werkelijkheid……

In een van de lodges is An haar bikini topje vergeten, dus wij hadden gepland om een nieuwe bikini te kopen in de stad Aus, onze eerstvolgende bestemming na de Fish River Canyon. Na enkele honderden km’s rijden, waarvan ook weer een deel over gravelwegen, kwamen we aan in Aus. En moesten onze plannen enigszins bijstellen. De “stad” Aus blijkt geen stad. Het is niet eens een dorp, wat zeg ik het is niet eens de naam gehucht waardig. 5 huizen, een benzinepomp met daarbij een shopje, that’s Aus.

Geen bikini dus, gelukkig was ons hotel prima met een Duits achtig diner en ontbijt.

Na de overnachting in Aus stond er weer een lange afstand op het programma, 400km gravel naar de Sossusvlei. De trip ging voorspoedig en de omgeving was wederom schitterend. De Sossusvlei (Namib Desert) staat bekend om de immense rode zandduinen en de “Deadvlei” een kleine vlakte waar 800 jaar oude dode bomen staan te midden van de duinen.

We verblijven in de Sossusvlei Lodge, een super locatie met heerlijk eten, een zwembad met uitzicht op de omgeving en het wild. En voor ons een tent-huis als onderkomen. Kort na de middag kwamen we aan en hebben de middag aan het zwembad doorgebracht. ’s Avonds een barbecue met volop wild. Enkele gegeten gerechten: Zebra, Kudu, Hartebeest (een soort Antilope), Impala en Oryx (vanavond de andere gerechten proberen J).

Na het eten vroeg slapen, want om 05:15 ging de wekker.

Vanmorgen was het dan zo ver, het tweede deel van onze blog titel realiseren: Zandduinen beklimmen.

De duinen liggen toch nog ongeveer 50km van de ingang van het park vandaan en na een klein uurtje rijden bereikten we deze dan. Bij de meest bekende duin “Dune 45” was het al erg druk en dus besloten we door te rijden naar de grootste beklimbare duin van de vallei: “Big Daddy” en wat een klim! De temperatuur begon al flink op te lopen en na een uurtje klimmen bereikten we de top van het eerste deel. Voor ons ook het eindpunt, want van daaraf konden we zo afdalen in de Deadvlei. De tweede top (hoogste) was nog zeker de dubbele tijd doorklimmen. Afdalen is een geweldige ervaring, met enorme sprong-stappen kun je de duin afrennen en in enkele minuten ben je dan ook beneden.

Daar stonden we dan midden in Deadvlei. De hitte blijft hier echt hangen en we voelde de zon dan ook echt branden. Na wat rondlopen en enkele foto’s maken stond onze gids bij de rand van de vlei te wachten om samen met ons naar de auto terug te lopen. De route terug was aanzienlijk korter en makkelijker, om de duin heen ipv eroverheen.

Tijdens onze klim had de gids in de buurt onder een boom de tafel gedekt voor het ontbijt. Heerlijk zo’n buitenontbijt na de inspanning. Na het ontbijt ging de tocht verder naar de Sossusvlei canyon, de oorspronkelijke rivier (voordat deze door de duinen werd afgesneden van de zee en opdroogde) heeft duizenden jaren dezelfde loop gevolgd en deze 10 meter diepe canyon uitgesleten. Mooi om even te zien. Achterin de canyon bereikten we na wat klimmen nog een volledig geïsoleerde waterpool.

Inmiddels was het rond 13:00 uur en tijd om terug te keren naar de lodge.

De middag hebben we weer bij het zwembad doorgebracht, nou ja, AA bij en E in.

Morgen reizen we verder naar Swakopmund aan de kust, een tocht van 400 km, ongetwijfeld allemaal gravel…

Zanderige groeten uit Namibie,

AAE